Ижтимоий мухит

Мавлоно Жалолиддин Румий ҳазратлари бир куни кўчадан уйга қайтсалар, ўғиллари маҳзун, ғамгин ҳолда ўтирарди. Нимага бу ҳолда ўтирганини сабабини сўраганларида, ўғиллари:  Ҳеч гап йўқ - деб, жавоб берибди.

Бугунги кунда дунёнинг айрим етакчи давлатлари “тинчлик учун” шиори остида амалга ошираётган зўравонлик, қўпорувчилик ва босқинчиликка асосланган баъзи ҳатти-ҳаракатлари тинчликка олиб бормаслиги аниқ бўлиб бормоқда. Аксинча, тинчликка уруш ва низоларга барҳам бериш орқали эришилади. 

Тинчлик ва ҳотиржамлик. Ушбу сўзлар замирида қанчалар буюк неъмат борлиги ҳақида ҳеч ўйлаб кўрганмисиз? Бу неъмат қиёси йўқ бўлган буюк неъмат ҳисобланади.

Барчамизга маълумки, ҳозирги шиддат билан ривожланиб, жаҳон ҳамжамиятида ўз ўрнини топаётган мустақил юртимизнинг порлоқ келажаги ҳамда унинг тинчлиги ва фаровонлиги йўлида ўз ҳиссамизни қўшишлик ҳар бир Ўзбекистон фуқаросининг бурчи ҳисобланади.

Ҳаммамиз бебаҳо неъматлар ичидамиз. Нафасимизнинг кириб-чиқиб тургани, танамиз соғлиги, юртимиз ҳурлиги ва тинчлиги, етарли озиғимиз ва кийим-кечагимиз борлиги, ҳаво ва сувдан баҳрамандлигимиз, фарзандлар қувончи–буларнинг ҳаммаси Аллоҳ таолонинг улуғ инъомидир.

Жаннатмакон юртимизда яшаётган ҳар бир инсон – барчамиз бебаҳо неъматлар ичидамиз. 

Азиз ота-она! Ҳеч эътибор беряпсизми? Ўғлингиз, қизингиз, набирангиз ҳали боғча ва мактаб ёшидаёқ беўхшов қилиқлар қиляпти. 

Фарзанд – қалб райҳонаси, гулидир. Ёшлик чоғларида уларни эркалаб кўнглимиз ҳузур қилади. Катта бўлганларида ёрдамларидан баҳраманд бўламиз. Вафот қилганимиздан кейин уларнинг саъй-харакатлари туфайли номаи аъмолимиздаги савобларимиз зиёда бўлади.

Кексалик ҳудди меваси пишган баққа ўҳшайди. Ҳалол-пок, диёнатли, меҳнаткаш, эл иши учун фидойи инсон бўлишни истаган ҳар бир ўғил-қиз кексаларнинг ҳаётий тажрибасидан албатта фойдаланиши лозим.

Аллоҳ таолога беадад шукроналар бўлсинки, мамлакатимиз мустақилликка эришгач, ҳаётимизнинг асосий пойдевори  бўлган оилага эътибор янада кучайди. Буни юртимиз истиқлолга эришганидан сўнг, анъанага айланган ҳар бир йилга ном бериш мисолида ҳам кўриш мумкин.

Замонамизнинг етук олимларидан бири, педагогика фанлари доктори, профессор Муҳаммаджон Қуроновнинг “Оталар китоби” (Тошкент, “Ўзбекистон” - 2007) рисоласини мутолаа қилиш жараёнида “тарбия гапириш эмас, ўргатишдир...” деган ҳикматомуз фикр эътиборимни тортди.

Истиқлол шарофати билан юртимизда миллий ва диний қадриятларимиз қайта тикланди, халқимизни орзу умидлари-ушалди. Мустақилликка эришилган илк кунларданоқ Биринчи Президентимиз ташаббуслари билан инсон ҳуқуқлари ва эркинликлари энг олий қадрият  деб эълон қилинди. 

Истиқлол шарофати билан юртимизда миллий ва диний қадриятларимиз қайта тикланди, халқимизнинг орзу умидлари ушалди. Мустақилликка эришилган илк кунлариданоқ Юртбошимиз ташаббуслари билан мамлакатимизда инсон ҳуқуқлари ва эркинликлари енг олий қадрият  деб элон қилинди.

Бу воқеани менга устозим айтиб берган эди; Термиз Давлат унверситетида ишлаб, унверситетнинг малака ошириш курсида ҳам дарс берардим. Бу курсга нафақат Сурхондарёдан балки, қўшни Афғонистондан ҳам тингловчилар келарди. Улар орасида бир авғон йигити билан устоз шогирд тутиндик. У дарслар тугаб, ҳамма уйига қайтар куни хайрлашгани ҳузуримга кирди.

Миссионерлик тўғрисида гапирганда биринчи навбатда унинг келиб чиқиши ва ривожига тўхталиш лозим. Миссионерлик умумий маънода бирор динга эътиқод қилувчи халқлар орасида бошқа динни тарғиб қилишни англатади.

Сўнгги икки йил мамлакатимиз ҳаётида катта ўзгаришларга, юксалишларга бой бўлди. Республикамиз раҳбарияти олиб бораётган ички ва ташқи сиёсат узоқ-яқин давлатлар билан дўстона алоқаларимизни янада яхшилашга хизмат қилмоқда.

Бугун муқаддас ватанимизда бу борада эришалаётган улкан натижалар дунё ҳамжамияти томонидан кенг эътироф этилаётганидан ҳабардормиз.

Аллоҳ таоло инсонни яратиб, уни бошқа барча махлуқотлардан азиз мукаррам қилди, унга чексиз неъматлар берди. Атрофга тафаккур ила назар ташласак, бу неъматларнинг сон саноғи йўқлигини, Яратганнинг нақадар буюк қудрат соҳиби эканлигини англаймиз, берилган неъматлар эвазига У “Менга ибодат қил!”, деди.

Ватан ҳақида сўз айтмоқликнинг масъулияти ва юки оғир. Аввало ана шу муқаддас каломни айтишга муносиб бўлмоғинг керак. 

“Эй иймон келтирганлар, ёппасига итоатга киришингиз ва шайтоннинг изидан эргашмангиз. Албатта, у сизларга аниқ душмандир”

   Мустақиллик шарофати билан маънавиятимиз тобора юксалиб боряпти. Хусусан, инсон маънавий камолотида муқаддас динимиз беқиёс аҳамиятга эга эканлигидан келиб чиқиб виждон эркинлиги ва диний эътиқод учун кенг имкониятлар яратиб берилди. 

Кексаларга ҳурматда бўлиш халқимизга хос азалий қадриятлардан бири ҳисобланади. Истиқлол йилларида қарияларни улуғлаш, уларнинг ҳурматини жойига қўйиш, қилган муносиб хизматларини эътироф этиш борасида бир қатор хайрли ишлар амалга оширилмоқда. 

Аллоҳ таборака ва таоло Ўзининг иродаси билан азизу мукаррам қилиб яратган инсонга ер юзида тинч, фаровон ва саодатли турмуш кечириши учун зарур бўлган барча шароитларни муҳайё қилди.

 Оила – муқаддас даргоҳ. Уни пок сақлаш учун эса турли бузуқ ишлардан йироқ бўлиш хусусан, фарзандларни ҳалол йўл билан боқиш, тарбиялаш талаб этилади. Ота-боболаримиз бу нарсага алоҳида эътибор қаратганлар. Чунки фарзанднинг келажакда ким бўлиб етишиши, асосан, оиладаги муҳитга, ота-онанинг тарбиясига боғлиқ эканлигини улар яхши билишган.

Юрти тинчнинг эли тинч, дейди доно халқимиз.